This small, upright to spreading, 15- to 20-foot-tall tree bears small yellow flowers very early (in late winter or early spring) before leaves develop. Flower buds are conspicuous and attractive in winter, and the bark is flaky, exfoliating and gray-brown to brown. Foliage turns purplish-red in fall.

The fruits, about the size and shape of a medium-sized olive, ripen to a dark reddish-maroon in late summer. They are delightful in jellies, tarts and sweetmeats, and are also used to flavor sherbets and distilled spirits.

Growing Cornelian Cherries

Cornelian cherries are hardy in Zones 5 to 8. They grow best in full sun to part shade. They prefer fertile, well-drained soils, but tolerate a wide range of soil types.

Cornelian cherries are easy to transplant when young, but take a while to get established. They tend to be multi-stemmed with branches to the ground, but can be pruned and trained into single-stemmed trees. This is one of the few small edible landscape trees that you can plant in partly shady areas under large trees.

Cultivars include 'Aureo-elegantissima', which has creamy-white variegated leaves; 'Flava', which has yellow fruits that are larger and sweeter than the species; and 'Golden Glory', which has upright branching and bears large, abundant flowers and large red fruit.
Pests

Generally pest free.

Read from source

Cornelian-Cherry

Cornelian-cherry (Cornus mas) is an introduced fruit tree in Canada that belongs to the Cornaceae, or dogwood, family. This erect, single-stem tree grows in the spring and summer, reaching a mature height of up to 26 feet. In the middle of spring, its small yellow flowers bloom, followed by the development of red edible fruit in the spring through summer seasons. Cornelian cherry trees grow in full sun to partial shade and moist to semi-dry soils.
Read more: Fruit Trees in Canada

Health Benefits and Therapeutic Uses of Cornelian Cherry:

The leaves, ripe fruit and bark of the cornus plant offer many health benefits and have been used for medicinal purposes for many years. Given below are some of the main health benefits of the cornus plant.

The fruits were widely used to treat dysentery and diarrhea. The method for doing this is as follows. About 9 cornus fruits were mixed with some pears and nutshells and a tea was made from these. This remedy was found to be effective for diarrhea.
An important fact to keep in mind while listing the health benefits and therapeutic uses of cornus is that all the parts of the plant have astringent properties. This is because all the parts of this cornus plant contain tannin.
A tincture can be made out of either the leaves or the bark of the plant and can be used to treat various ailments such as eczema, skin infections, intestinal parasites, veal skin, and gout and so on.
The tincture should be prepared in the following: mix 50 g of the ground plant in 250 ml of alimentary alcohol. Filter this mixture for 15 days. It is advisable to consume about 10-15 drops of this tincture (after diluting in water) about three times a day.
Cornus, as mentioned above, has astringent qualities and therefore is often used as a substitute for quinine.
Cornus is also useful in treating colic.
Making a tea out of dogwood has been found beneficial in bringing down high temperatures, and relieving body chills as well.
Dogwood teas are also effective in inducing vomiting as well as bringing about relaxation in sick persons.
The bark of the dogwood can also be used to treat external hemorrhoids. All you need to do is to boil about 4 tablespoons of the bark in about 1 liter of water for about half an hour. Filter this mixture and then apply on the affected areas for relief.
The leaves of the cornus plant are also effective in treating ringworm. A decoction should be made by boiling cornus leaves along with hag berry leaves. Consume this decoction in order to treat ringworm.

Other Uses:

The flowers of the plant can either be eaten raw or used in the making of syrups, brandy or marmalade. Read More from source

خواص زغال اخته چیست

گیاه زغال‌اخته به صورت درخت‌‌یا درختچه در کنار جریان آب و‌‌یا در بیشه ها می‌‌روید و از گروه گیاهان گل‌دار گلبرگ جدا محسوب می‌‌شود و در زبان انگلیسی به آن cornelian cherry گویند.گل های زغال‌اخته، زرد رنگ و خوشه‌ای می‌‌باشد و شهد فراوانی برای زنبورهای عسل دارد. برگ های سبز پررنگ، براق و نوک‌تیزی دارد.میوه آن به شکل بیضی و حدوداً به اندازه آلبالوی درشت است و طعم ترش و شیرینی دارد. رنگ میوه آن قرمز بسیار خوش رنگ می‌‌باشد .درختچه زغال‌اخته حدود ۳۰۰ سال عمر می‌‌کند و در حدود ۲۵ سالگی تا ۸ متر می‌‌رسد. این درخت به‌طور کلی ارتفاعی حدود ۸-۴ متر دارد. چوب آن بسیار محکم است و در صنعت نیز کاربرد دارد.

زغال‌اخته در منطقه‌ وسیعی از اروپا، آسیا به خصوص ایران، ارمنستان و قفقاز می‌‌روید. محل رویش این گیاه در ایران، در جنگل‌های ارسباران، کوه‌های البرز، منطقه الموت، کوئین قزوین و در جنگل‌های بین مازندران و گیلان می‌‌باشد.

منطقه‌ قزوین و رودبار به‌ویژه در حاشیه البرز، بیشترین تولیدکننده و صادر کنندگان زغال‌اخته‌ کشور محسوب می‌‌شوند.

میوه‌‌ نرسیده‌‌ آن به علت داشتن اسید زیاد، بسیار ترش است، ولی میوه‌‌ رسیده‌‌ آن به رنگ قرمز تیره و خوشمزه و شیرین است.

این میوه در تابستان، عرضه و معمولاً به‌صورت تازه مصرف می‌‌شود، ولی به‌صورت خشک، مربا، کنسرو، ترشی، آبمیوه، سس، نکتار، ژله، مارمالاد، سرکه، لواشک و قرص‌های آنتی‌اکسیدان نیز مورد استفاده قرار می‌‌گیرد.

ارزش غذایی زغال‌اخته

این میوه حاوی مقادیر زیادی آهن، کلسیم، اسید فولیک، ویتامین‌های E, B1, B2, C و فلاوونوئیدها است. زغال‌اخته حاوی بیش از ۱۰ درصد تانن، قند، پکتین، اسیدهای آلی و رنگدانه است. این میوه خوشمزه کم‌کالری است و باعث اضافه وزن نمی‌شود. همچنین این میوه منبع خوبی برای فیبر است. آنتوسیانین موجود در زغال‌اخته رنگدانه‌ای از گروه فلاوونوئیدها می‌‌باشد که عامل رنگ قرمز در گوجه‌فرنگی و دیگر میوه‌ها است. میوه‌های خانواده گیلاس (cherry) و زغال‌اخته (cornelian cherry) حاوی مقادیر بالای آنتوسیانین هستند. حدود ۱۷ ترکیب آنتی‌اکسیدان از خانواده‌‌ گیلاس استخراج شده است که ویتامین‌هایC و E ‌و ملاتونین نیز جزء آنها هستند (آنتی‌اکسیدان‌ها مقاومت بدن در برابر بیماری‌های غیر واگیر را بالا می‌‌برند و به پیشگیری از صدمه به سلول‌ها و بافت‌های بدن و در نهایت پیشگیری ازبیماری‌هایی چون بیماری قلبی، سرطان، دیابت، تصلب شرایین، آب‌مروارید، آرتروز و آرتریت کمک بسزایی می‌‌کنند).

انواع سرطان

مواد مغذی موجود در زغال‌اخته از رشد سرطان‌های ریه، کولون (قسمتی از روده بزرگ) و تکثیر سلول‌های سرطان خون بدون تاثیر بر سلول‌های سالم جلوگیری می‌کنند. خصوصیات منحصر به فرد زغال‌اخته قابلیت بالایی در جلوگیری از انتقال سرطان در بدن دارد. برای جلوگیری از سرطان باید از زغال‌اخته به‌طور کامل بهره‌مند شد، نه فقط از عصاره آن. همچنین ترکیبات موجود در آن برای جلوگیری از سرطان پروستات، پوست و شش نیز موثر می‌باشد.

بیماری‌های قلبی

مصرف زغال‌اخته به کاهش بیماری‌های قلبی کمک می‌کند. علت این امر سطح بالای آنتی‌اکسیدان طبیعی به نام آنتوسیانین می‌‌باشد که در سبزیجات و میوه‌های با رنگ تیره ‌‌یافت می‌شود. در‌‌ یک مطالعه بلند‌مدت روی تعدادی از زنان مشخص شد، خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی در زنانی که رژیم غذایی مناسب با مقدار زیاد آنتوسیانین را اجرا می‌کردند به‌طور عمده‌ای کاهش ‌‌یافت.

کاهش سطح کلسترول

زغال‌اخته به کاهش سطح کلسترول نیز کمک می‌کند. پلی‌فنول‌های موجود در زغال‌اخته باعث کاهش کلسترول خون می‌شوند و برای سلامتی قلب مفید هستند. زغال‌اخته در میان میوه‌های مصرفی متداول دارای بالاترین سطح پلی فنول می‌باشد. زغال‌اخته باعث کاهش کلسترول بد خون‌‌یاکلسترولLDL و حفظ کلسترول خوب خون ‌‌یا کلسترول HDL می‌‌گردد و از این طریق باعث کاهش خطر بیماری‌های قلبی عروقی می‌‌شود.

عفونت مجاری ادراری و سنگ کلیه

مصرف عصاره زغال‌اخته برای پیشگیری از بروز عفونت در مجاری ادراری مفید است. علت این است که زغال‌اخته ادرار را اسیدی می‌کند که حاوی‌‌یک عامل ضد باکتری به نام هیپوریک اسید و همچنین ترکیبات دیگری (تعدادی از متخصصان تغذیه بر این باورند که اثرات دفاعی زغال‌اخته به دلیل وجود اسید تانیک است که فقط در زغال‌اخته و سنبل کوهی‌‌ یافت می‌شود که باعث جلوگیری از چسبندگی باکتری‌ها به دیواره‌های مثانه و بروز عفونت می‌شود، به عبارت دیگر زغال‌اخته به خروج باکتری‌ها از بدن کمک و از رشد و تکثیر باکتری و ایجاد عفونت جلوگیری می‌کند) است که از چسبیدن باکتری بیماری‌زای اشرشیاکلی به دیواره مجرای ادرار جلوگیری می‌کند و موجب دفع آن از طریق ادرار می‌شود. باکتری اشرشیاکلی عامل ۹۰ درصد عفونت‌های مجاری ادراری است.‌‌

یکی از متداول‌ترین عفونت‌‌ها، التهاب مثانه است که به‌ویژه در خانم‌ها شایع است. به نظر می‌‌رسد اسید بنزوئیک موجود در زغال‌اخته نیز در ایجاد این خواص درمانی و پیشگیری نقش داشته باشد؛ هر چند تحقیقات اخیر نشان می‌‌دهند که این اثر احتمالاً به دلیل وجود پلیمری در زغال‌اخته می‌باشد که ماهیت آن هنوز شناخته نشده است. این ملکول ناشناخته از اتصال اشرشیا کلی، به دیواره‌‌ مثانه و مجاری ادراری جلوگیری می‌‌کند و به این ترتیب، از رشد و تکثیر باکتری و ایجاد عفونت، جلوگیری می‌‌کند. زغال‌اخته حاوی کوئینیک اسید است، ترکیبی از اسید غیر معمول در بدن که تجزیه نمی‌شود بلکه از طریق ادرار دفع می‌شود.

آب زغال‌اخته برای افراد مبتلا به سنگ‌های کلیه و ادرار بدبو مؤثر است، زیرا با اسیدی کردن ادرار در رفع آن اثر چشمگیری دارد، بخصوص اگر سنگ کلیه از جنس کلسیمی باشد. وجود کوئینیک اسید باعث می‌شود تا مقدار اسید در ادرار کاهش‌‌یابد و همچنین از تشکیل سنگ توسط کلسیم و ‌‌یون فسفات جلوگیری می‌کند.

در بیمارانی که سنگ‌های کلیه در آنها مجددا عود می‌کند، مصرف آب زغال‌اخته کلسیم ‌‌یونیزه شده را در ادرارشان به مقدار ۵۰ درصد کاهش می‌دهد.

کاهش وزن

زغال‌اخته از دو طریق در کاهش وزن موثر است: نخست این که زغال‌اخته مانند تنظیم کننده‌‌ انسولین عمل می‌‌کند. این ماده‌‌ غذایی تأثیر انسولین و انباشتگی چربی‌ها را کاهش می‌‌دهد و در روند از بین بردن چربی‌ها شرکت می‌‌کند. دوم این‌که زغال‌اخته به دفع سموم و چربی‌هایی که در بافت‌های بدن تجمع می‌‌کنند ‌‌یاری می‌‌رساند. تجمع سموم و چربی‌ها در بافت‌های بدن عامل التهاب و احتباس آب محسوب می‌‌شود.

عفونت و اسهال

زغال‌اخته جزو میوه‌هایی است که از بروز عفونت جلوگیری می‌کنند. جوشانده زغال‌اخته در مداوای اسهال معمولی و اسهال خونی اثر دارد، به این صورت که باید ‌‌یک قاشق سوپخوری زغال‌اخته را با فنجانی آب سرد مخلوط کرده و آن را به مدت ۵ دقیقه بجوشانید و پس از ۱۵ دقیقه دم کشیدن، آن را صاف کرده و هر روز ۲ تا ۶ فنجان از آن بنوشید.

سایر فواید

ابوعلی‌سینا، دانشمند و پزشک مشهور، آب زغال‌اخته را برای شست‌وشوی زخم‌های جلدی و گرد ریشه آن را برای التیام زخم‌ها به‌کار می‌برد. با تمام این خواص مفید، مصرف بیش از اندازه زغال‌اخته باعث تهوع، اسهال، دل به‌ هم‌خوردگی و سردرد می‌شود.

مقدار فروکتوز و گلوکز زغال‌اخته کم است و مصرف آن برای افراد چاق و بیماران دیابتی مشکلی به وجود نمی‌آورد. حتی جوشانده‌‌ برگ آن با گل توت‌فرنگی برای درمان دیابت (مرض قند) مؤثر است.

هورمون ملاتونین موجود در آن خواب انسان را راحت و عمیق می‌‌کند. این عمل به‌طور طبیعی و روزمره انجام می‌‌شود. این هورمون مسئولیت تنظیم ریتم ۲۴ ساعته روز و شب بدن را به عهده دارد. زغال‌اخته حاوی مقادیر زیادی ملاتونین است.

پوست زغال‌اخته تب‌بر است و در رفع اسهال مؤثر می‌‌باشد. حتی میوه‌‌ آن نیز اثر قابض دارد، از این‌رو خوردن آن در رفع اسهال و ورم معده مؤثر می‌باشد. برای درمان اسهال بهتر است ‌‌یک قاشق سوپخوری زغال‌اخته را با ‌‌یک فنجان آب سرد مخلوط نموده و آن را به‌مدت ۵ دقیقه بجوشانید و پس از ۱۵ دقیقه دم کشیدن آن را صاف کرده و هر روز ۲ تا ۶ فنجان بنوشید.

محققی به نام دکتر leclerc,h نشان داده است که جوشانده‌‌ پوست زغال‌اخته در درمان بیماری مالاریا مؤثر است. جوشانده‌‌ ۶۰ گرم پوست درخت زغال‌اخته در ‌‌یک لیتر آب اثر تب‌بر و ضد مالاریا دارد. جوشانده‌‌ فوق را باید به‌تدریج صبح و ظهر و شب به میزان ۱‌‌یا ۲ استکان با کمی قند میل نمود.

زغال‌اخته در بند آمدن خون مؤثر است. در این رابطه ابوعلی سینا دانشمند و پزشک مشهور اسلام، آب زغال‌اخته را برای شست‌وشوی زخم‌های جلدی و گرد ریشه آن را برای التیام زخم‌ها بکار می‌‌برد.

شربت زغال‌اخته ضد عطش است. خصوصاً در تابستان برای جلوگیری از گرمازدگی، نوشیدن شربت آن بسیار مؤثر است.

نظریه‌ای وجود دارد که زغال‌اخته برای درمان شب‌ادراری بچه‌ها هم مفید است. بدین منظور۳۰ گرم برگ آن را در ‌‌یک لیتر آب بریزید و آن را بقدری بجوشانید تا‌‌ یک‌سوم آن بخار شود و پس از صاف نمودن آن را با شکر شیرین کنید و قبل از خواب ۱ فنجان به کودک بدهید.

جدا از کلیه این نتایج فوق‌العاده‌‌یکی دیگر از فاکتورهای معمول و رایج این تحقیقات میزان زغال‌اخته‌ای است که شما باید به‌صورت روزانه استفاده کنید. بهترین مقدار مصرف روزانه نصف فنجان در نظر گرفته شده است. این مقدار زغال‌اخته را می‌‌توانید به تنهایی مصرف کنید، با میوه‌های دیگر‌‌یا ماست مخلوط کرده و میل کنید و‌‌ یا با صبحانه بخورید.

به خاطر داشته باشید که اگر می‌‌خواهید همچنان سلامت و متناسب باقی بمانید، باید بدانید که زغال‌اخته و سایر غذاهای گیاهی باید به میزان کافی در برنامه غذایی روزانه شما موجود باشد.

چوب زغال‌اخته

چوب زغال اخته چگالی بالایی دارد و، بر خلاف چوبهای دیگر، در آب غوطه ور نمی‌شود. بخاطر این مشخصه چوب مذکور در ساخت دسته ابزارها و قطعات ماشین‌ها ارزش ویژه‌ای دارد.^[۹] بعد از قرن هفتم قبل از میلاد یونانی‌ها چوب زغال را در ساخت نیزه و کمان استفاده کردند.^[۱۰] گستردگی استفاده از چوب زغال در اسلحه سازی باعث شد در اشعار یونانی مربوط سروده شده در قرون چهارم و سوم قبل از میلاد زغال اخته با نیزه مترادف شود. ^[۱۰] در ایتالیا، چوب دستی چوپانان crognolo یا grugnale،به معنی درخت زغال، نامیده میشود.^[۱۱] تا سالها قبل چوبدستی‌های تهیه شده از درخت زغال بصورت عمده در بازار مکاره شهر اهر معامله میشد. از آنجا که اغلب این چوب‌ها از جنگلهای ارسباران می‌آمد، دولت برای حفاظت از محیط زیست خرید و فروش اینگونه چوب دستی‌ها را محدود کرده است.

طبقه‌بندی علمی
فرمانرو:	گیاهان
(طبقه‌بندی‌نشده):	گیاهان گلدار
(طبقه‌بندی‌نشده):	دولپه‌ای‌های نو
(طبقه‌بندی‌نشده):	آستریدها
راسته:	زغال‌اخته‌سانان
تیره:	زغال‌اخته‌ایان
سرده:	سیاه توسه(Cornus)
زیرسرده:	Cornus
گونه:	C. mas
نام علمی
*Cornus mas*